Vakantie Zuidwesten

Vakantie Zuidwesten

door Geert Verbeke

Een paar uur na de terugkeer van Jenny uit Mongolië, is haar ma, Moetie, overleden. De strooiweide is nu een beetje tuin, de tuin een beetje strooiweide. De cirkel van leven en dood?

Let's go walkin' up that mountainside.

ZELF NAAR Amerika?

Bekijk alle 265 reizen naar Amerika

Look down in the valley down below

and we survey this wondrous scene.

Wait a minute...

Wait a minute...

Van Morrison

Een paar uur na de terugkeer van Jenny uit Mongolië, is haar ma, Moetie, overleden. De strooiweide is nu een beetje tuin, de tuin een beetje strooiweide. De cirkel van leven en dood? In het station van Kortrijk, onderweg naar Zaventem, word ik per vergissing aangeklampt door een non. Ik vertrouw haar toe dat het mirakel er in bestaat dat ondergetekende niet meereist naar Lourdes omdat ik Maria liever zie verschijnen bij de sabelslepers van het Pentagon of het Kremlin dan bij een devote boerentrien uit Frankrijk. De non schaterlacht.

Boven de Noordzee. Tien kilometer hoog in een Boeing B76 bestormen Gato Barbieri en Wes Montgomery de hemel in mijn hoofdtelefoon. Het licht is van ijs. De Black Label smaakt. Landing in Washington DC na 8 uur vliegen. We staan in de rij.

"Wat doen al die mensen daar aan de overkant?"

Jenny proest het uit: "Het is een spiegel!"

Hitte doet niet alleen de benen smelten.

Een vrouwelijke tolbeambte wil per sé mijn Himalayaklankschalen zien. Er is geen tijd voor een concert. Ik schenk haar een CD. We stuiven weg naar Gate 26. Na een kwartier kunnen we weer uitstappen. Neuswiel defect. Pas twee uur later stijgen we op met een ander toestel. Wolken worden gezichten van suikerspin, maskers van James Ensor. Ik ben in de wolken. Phoenix wordt bewaakt door de volle maan en bliksemschichten die de lucht kreukelen. Bob en Shirley zijn op post, ze brengen ons naar Mesa. Himalayaklankschalen danken voor gastvrijheid. Een wentelende ventilator boven ons bed zucht loom.

We rijden naar een New Age-shop in Phoenix. Schilderijen met loensende indianen, het kitschgehalte bedraagt meer dan 24 karaat, monsteren de Vlaamse zoekers naar waarheid. Het aanbevolen boek 'Animal Speak' van Ted Andrews kost hier slechts 17 dollar 95 cent. De spirituele en magische wereld van de dieren wenkt. De raaf en de das boeien mij uitermate.

"God zij met u," zegt de winkeldame.

Ik zeg: "Niemand moet mijn kleurboek invullen. Indien nodig boetseer je maar een god, zonder dat je mij vertelt dat ik zijn kind, een broertje van boeddha of een neefje van Osho ben." De vrouw glimlacht.

We eten in het koele Thailandse eethuis op Gilbert Avenue. Als tegenprestatie bereid ik 's avonds Vlaamse hutsepot. Amerika gaat uit de bol. Anderhalve vierkante meter beeldscherm waarschuwt voor zware stormen en gedonder. Hopelijk niet in de glazen want 'Jim Beam Bourbon' en 'Canadian Mist' worden met milde hand geschonken. Bij het uitpakken van het boek van Ted Andrews bemerk ik dat de winkeldame er een gratis cassette bijstopte. "You are the Light of the World," een geleide verbeelding en meditatie van Heather Leah Smith. Willen of niet, je zult God ontmoeten! Ook dat is Amerika... bless you! De bourbon verkoopt mij een knal. al denk ik niet meteen aan een teken van hogerhand, ook al zouden zuipschuiten eerder over sympathieke bewaarengelen beschikken.

SEDONA:

De ochtendzon is een schroeivlek. Het golfterrein van de 'Painted Mountain Club' aan de achterkant van het huis trilt. Het zwembad van buurvrouw Karen lonkt. Gelukkige verjaardag Jenny!

We rijden met Bob en Shirley naar Sedona, 500 kilometer ver. Kloven en haarspeldbochten klimmen naar het licht. Rode tafelbergen en enorme rolkeien vertellen over mijn vroegere schilderijen en surrealistische vormentaal. We bezoeken een kerkje opgedragen aan de expressieve dierenvriend Franciscus van Assisi. De rotsen in de omgeving van Sedona hebben iets van beeldhouwwerken, de kastanjebruine rotsen tonen een arend, een koffiepot, een hert en allerlei menselijke figuren. De taal van de natuur is ongerept, zelfs de bebouwing is aangepast. Deze streek ontroert, hier wil ik best komen wonen... alhoewel: eieren met spinazie, aardappelen met champignons en brood met kersenjam vormen hier blijkbaar één gerecht. Alles op één bord.

Aan de overkant van de straat spreekt een ander bord van Tarot Readings, Clairvoyants, Angelic Healing Clinic en Astrology Reports. Het lijkt wel een chatkamer op 'Internet'. Het 'Center for the New Age' heeft stapels uitnodigende boeken op de plank: Osho, Tolkien, Louise Hay, Ted Andrews, Shakti Gawain, Krishnamurti, Sarah Ban Breatnach en nog veel fraais op weg naar spiritualiteit in al zijn vormen en gedaanten. Sleutels tot zelfkennis en baarlijke nonsens: hand in hand. Yin en yang. Himalayaklankschalen zijn prijzig. Misschien komen ze wel van Mars? Is Sedona een maalstroom vol energie of het zoveelste gouden lepeltje in de zoete rijstpap van de New Age? Sedona, Jerome... als hier ook nog een plaats Lambiek heet weet ik waar Willy Vandersteen, de geestelijke vader van Suske en Wiske, zijn inspiratie haalde.

De omgeving van Sedona is een heilig gebied en krachtplaats voor de Yavapai-indianen, ook gekend als de zonnemensen of Mohave Apachen. Hier is er sprake van krachtvelden, geestesverschijningen, blauwe aura's rond de rotsen, de stuwkracht van het hartpotentieel, helderziende dromen, UFO-waarnemingen en bel-achtige klanken in de schitterende natuur. Als er ook nog sprake is van kosmische lichtnetwerken, kristalwezens, boomorakels, buitenaardse broederschappen en waarheidsbronnen moet het aanbod aan cursussen met een hoog zweefgehalte hier overweldigend zijn. Smile, be happy! Ik schaf me een slagstok aan, gesneden uit zacht hout. In het handvat glimlacht een boeddha, maar teveel gekwebbel over 'Channeling' en 'Awareness Beyond Mind' jagen ons uiteindelijk op de vlucht.

"Making mistakes is a natural proces,' grijnst Bob.

"But make them only once!" vult Shirley aan.

We rijden terug door een uitzonderlijk landschap vol vrouwelijke oerkracht van schepping en vruchtbaarheid. De vegetatie is wonderlijk. De ruimtelijke symboliek verhaalt met een plotse regenbui over de magie van dit woeste land. Ik bekijk de pas aangeschafte slagstok, stel je voor dat dit een toverstaf is, een middel om contact te krijgen met spirituele energieën.

"Have a look,' zegt Shirley en grijpt de slagstok. Ze maakt een zwaaiende beweging en klopt even op het hoofd van Bob. Straks verandert de lieve schat nog in een vermakelijke zeehond. We stoppen. Bloemstengels of quiotes van agaven wijzen naar de hemel waarin af en toe bliksemschichten kartellijnen vormen. Volgens een oud sprookje sloeg de bliksem ooit in op een veld vol agaven. De dodelijke lichtflits drong door tot in het hart van een blauwe agave en verschroeide de vezels tot een geurig sap. Hemelvuur werd 'tequila' of 'vino mezcal' met een heerlijke afdronk. Hierbij past de 'Omnibus Adsum Cocktail' van de Vlaamse dichter Marcel van Maele: 1/6 deel Taquila + 1/6 deel Rum + 2/6 deel Tripple Sec + 2/6 deel Tonic. Shaken met ijs.

Een zak met ijsblokjes op het hoofd kan de gevolgen verzachten. Een Tequila-ritueel? Strooi wat zeezout op de rug van je hand, hou een schijfje citroen tussen je duim en wijsvinger en hou een borrelglas Tequila in je andere hand. Lik het zout op, kiep de Tequila achterover en bijt in het citroenschijfje. Overdrijven kan de volgorde pijnlijk wijzigen. De persoonlijke voorkeur gaat naar de geurige añejo, met een zachte neus, puur gesavoureerd als een single malt whisky. Laat de tequila uw tongpunt raken, spoel hem over je smaakpapillen en ontdek vuurwerk.

Het huis in Phoenix is een rustige schelp, zacht licht streelt de muren. Ik lees over waarneming en gehoor. "Horen doe je met je haren!" stelt Matthew Holley, als fysicus verbonden aan de universiteit van Bristol. Volgens deze vorser is geluid een luchtverplaatsing die door onze oorschelp opgevangen wordt en over de haartjes in het slakkenhuis blaast, zoals de wind die over hellingen vol korenvelden blaast. De haartjes die meebewegen geven elektrische signalen door aan de hersenen, die ons vertellen of de hoge toon die we horen een kleine klankschaal is of de fietsbel van je buurvrouw.

Reptielen en vogels hebben één type haarcellen, zoogdieren, waaronder ook de mens, hebben twee soorten. De tweede soort bevat een gen, 'Prestin' , dat de haartjes korter of langer laat worden om zo het geluidssignaal te versterken. Deze haartjes kunnen zelfs tijdelijk uitgeschakeld worden als ultiem verweermiddel tegen lawaaioverlast. Of we die haarcellen ook bewust kunnen activeren of deactiveren is voorlopig nog onduidelijk dus 'Oren hebben voor iets' hoeft nog niet meteen vervangen te worden door 'Haren hebben voor iets'. Omdat genees'kunst' nog al te vaak verdrongen wordt door genees'kunde', werd het 'Prestin-gen' zelfs ingeplant in levercellen, die daardoor ook reageren op geluid. Je zou voor minder met iets op je lever liggen.

Shirley schenkt mij een grote whisky-vermouth in en verkoopt mij samenzweerderig een stevige por. Het drankje heeft een erg pittig karakter. Puur vuur. Het terrein van de 'Painted Mountain Club' golft letterlijk.

We halen de huurauto op: een Ford Windstar. De wagen, met automatische versnelling, transformeert voor twee weken in mobiel hotel 'Onthaasting'. Twee enorme koelboxen reizen mee, dank zij Bob die bovendien nog meer dan honderd kilometer aflegt om ons twee schuimrubberen matrassen te kopen. "Met de groeten van het huis," zegt Shirley. Gastvrijheid wordt hier blijkbaar op de kilometerteller afgelezen.

PETRIFIED FOREST

Montezuma Castle is een indrukwekkende vestiging met 20 kamers, in de Mesa Verde, Zuid-Arizona. Hoog in de okerkleurige kalkrotsen kijken kleine vensters uit op de vallei van Beaver Creek, ooit bewoond door de Hohokam die landbouw en irrigatie kenden. Montezuma heeft niets te maken met de laatste Azteekse keizer (1466-1520) want deze verheven woonplaats werd reeds in de twaalfde eeuw opgetrokken door sedentaire Pueblo-indianen of Sinagua. Ouderlingen en kinderen zullen het als 'Cliff dwellers' of 'rotsbewoners', zeker niet onder de markt gehad hebben met deze moeilijk bereikbare en haast onneembare locatie. Archeologen noemen de eerste bewoners 'Basket Makers' of 'Mandenmakers'. Het vlechtwerk is inderdaad indrukwekkend. Van design en harmonie gesproken!

Flagstaff ligt op 225 kilometer van Phoenix, Arizona. 50.000 jaar geleden knalde hier een ijzer-nikkel meteoor in het landschap met de verwoestende kracht van 20 miljoen ton TNT en veroorzaakte de 200 meter diepe 'Meteor Crater' met een diameter van 5 kilometer. Door de inslag verdampte de meteoor. Er zijn na geologisch onderzoek restanten van Silica of silicon dioxide (SiO²), coesite en stishovite gevonden. Deze mineralen komen in de natuur niet voor.

Flagstaff en Silica spreken dus tot de verbeelding, ook in het klankschalenwereldje. De Amerikaanse leverancier van silica klankschalen verstrekt info die tot nadenken stemt: "De laatste 5 jaar studeerde en werkte ik, samen met enkele vrienden, met een wezen dat luistert naar de naam Bashar. Bashar is kapitein van een ruimteschip. Bashar vroeg ik naar de juiste technologie om de kristaltonen te versterken. Hij verwees mij naar het concept van de Himalaya schalen en de mogelijkheid om zoiets te realiseren in kristal."

De uitkijkplaats aan de rand van de enorme krater doet eerder aan Disneyland dan aan een hoog technologische kosmos denken. Onderaan de krater staat zelfs een Amerikaanse astronaut naast een Amerikaanse vlag. Onwillekeurig denk ik aan 'Starman' het innemende SF-sprookje van John Carpenter met Jeff Bridges en de mooie Karan Allen in de hoofdrollen... Ik sta niet met het rode macho-hemd van een houthakker.

Eindeloze wegen verzamelen monotoon gezoem. We rijden tot aan de ingang van Petrified Forest. De souvenirshops aan weerszijden van de grote parking zijn in Japanse handen. Indianen zijn nog maar eens de pineut.

Het versteende woud van 200 miljoen jaren geleden liet bomen vergroeien tot kristal. Eeuwen ondergronds gaan behaalde een schitterend resultaat. Tot over de horizon wijzen fossiele bomen naar verre dromen van gestolde natuurkracht. Klankschalen hebben een ingehouden adem in deze openluchtstudio.

Badlands toont verkiezelde grijswaarden en olijftinten. 200 miljoen jaar waren bouwheer van schilferlagen en schitterende verstening. Versteende bomen bewaren de geheimen van de dinosaurussen, zijn na een diepe slaap in de zee, kristal geworden. De geijkte paden verlaten gebeurt met respect. De luwte van een versteende duinpan wordt opnamestudio. Eén klankschaal wordt brug tussen verstening en ontroering. De klank is loepzuiver als eerbetoon aan moeder aarde. Gaia als kunstenares. De werkelijkheid is de grootste verbeelding. De Badlands nodigen uit om kopje onder te duiken in de eigen emoties. Ik geef mij over aan de landschappen die jaren geleden reeds in mijn schilderij openbloeiden. Bergen en kloven worden meditatie.

Dit is heilige grond! Hier bevat de regenboog enkel tintelende grijswaarden. Tussen witte toetsen en antracietgrijs valt slechts af en toe een vleugje chocoladebruin of een veegje cacao te bespeuren. Kleur bekennen hoeft hier niet. Ingekraste rotstekeningen zijn een open boek. Ruwe stenen zijn uitdagingen voor elke leerling op zoek naar nog niet ontloken vaardigheden. Deze stopplaats is een versteende krant vol symbolen. Tekens aan de wand: een katoenstaartkonijn en een hert naast een slang, een Katchina masker naast een fluitspeler of Kokopelli. Pure magie. De geesten van de rotsen bewonen de Hopi-sporen in fetisjdieren en in afbeeldingen van kikkers, wolven en dassen. Ook pijlpunten, schilden, bogen en het symbool van de dood ontbreken niet. Zijn dit de runen van de Indianen? Petrogliefen vertellen over leven en liefde. De coïtus en de coyote kleuren roze op zwarte rotsen. Eén klankschaal bezingt totemgeesten in het grote hart van dit landschap. Een kraai, symbool van magie en spirituele kracht en bewaker van Apollo's lief Koronis, stopt met krassen. In dit stilzwijgen leeft een oeroud verhaal. In rotsspleten trokken indianen hun onneembare paleizen op. Kleikleur en roestbruin beheersen het landschap.

We rijden via de North Rim richting Tsaile en Rockpoint. De weg golft naar het eindeloze. Tafelbergen lijken burchten, sprookjeskastelen die vurige draken kunnen weerstaan. Autorijden is hier prikkelend aangenaam. Een kruispunt van vier grote wegen. 'Mexican Water' zegt de wegenkaart en toch bestaat het plaatsje slechts uit één wassalon, één voedingszaak, één bezinestation en één restaurant met zero sterren! Eén portie friet. Sire, er zijn weer Belgen!

We rijden Cortez binnen. In de hoofdstraat een bord 'Belgische bakkerij', die blijkt definitief gesloten. De buren runnen een eigenzinnige boekwinkel-eethuis-praatbarak. In deze 'Quality Bookstore' krijgen we meteen de kans om aan de microfoon de lof van God te zingen. Ik koop alleen een heidens boekje van Bernard S. Mason over 'Drums, Tomtoms & Rattles'.

Misa Verde (groene tafel), de weg is een kronkelende slang in verblindend tegenlicht. Hier en daar hapt de zon stukken uit de haarspeldbochten. Toch zijn er Rambo's die voorbijstuiven om amper twintig meter verder boven op de rem te gaan staan. Ook het landschap beneemt de adem. De campground geurt naar houtvuur en hars.

Route 66. Tankstation. Truckersbeer smaakt naar afschuwelijke hoestsiroop. Een Indiaanse vrouw gaat als een bezetene te keer met een vliegenmepper. We reppen ons naar Canyon De Chelly. De campground (for free) is een nieuw Indiaans sprookjesboek. Drie grote honden springen op de tafel naast de auto voor een stormachtige begroeting. Blanke broeder en zijn squaw zijn welkom op hun territorium. De honden verdwijnen even plots als ze gekomen zijn in de onmetelijke zweethut van de nacht.

Jenny heeft zin in een wandeltocht. Solo naar de White House Overlock. Ondertussen betreed ik eerbiedig het voorvaderlijk Navajo-gebied met mijn klankschalen. Een platte zandrots wordt klankaltaar. Mijn DAT-recorder registreert feilloos de zinderende klanken die de woestijn bezingen. Mijn klankschalen zenden trillende signalen uit, offeren de klanken op aan de zon in de azuren hemel. Ik kijk op, een Navajo-Indiaan liet zijn prachtig paard halt houden en moet blijkbaar reeds een tijdje luisteren naar de wonderlijke boventonen van mijn klankschalen. Zijn diepliggende ogen glinsteren. Hij kijkt in mijn hart, glimlacht instemmend en rijdt zwijgend verder. Koninklijk. Een kraai krast geheimen in de lucht.

Himalayaklankschalen bezingen de aarde die rood kleurt als de pij van een boeddhistische monnik. Ingetogen stilte vermengt zich met de rondspiralende polychrome klanken. Een nieuwsgierige eekhoorn komt binnen handbereik, tot mijn verbazing laat hij zich nog aanraken ook. Als totemdier nodigt de eekhoorn uit tot spel en communicatie gericht op een evenwicht in de kringloop van geven en ontvangen. Bezinnen op de eigen activiteiten is aangewezen waar de oplettende eekhoorn verschijnt. Is hij een boodschapper van de transcendente wereld? De stilte tussen de rotsen schenkt mij een diepe ontspanning, een krachtige vibratie die niet ontstaat uit dwang of angst, gebod noch verbod. De stilte van deze rotswoestijn roept het beeld op van een beklijvende jeugdherinnering zonder pijnlijke betrokkenheid, benepen nostalgie of frustratie: ik ervaar opnieuw hoezeer het observeren van kikkers en salamanders van toen nog steeds voor een hogere staat van innerlijke vrede zorgt. De knaap en de sloot, in confrontatie met een groot wonder.

De jonge sjamaan en de toverkracht van de natuur? Nu laat de woestijn mij voelen dat de stilte van de beek tussen de knotwilgen de stilte van het bestaan zelf is. Er is een woestijn nodig om de waterweelde te eren. Dit is een feitelijke herinnering waar ik geen slaaf van ben omdat er een verder openbloeien is van dankbaarheid. In dit eigenste ogenblik is er geen verlangen naar het verleden, er is enkel de vaststelling hoezeer de verwondering blijft groeien zonder verjaring. De beek van toen is de rots van nu en de oceaan van morgen. Maanden, jaren en kilometers liggen achter mij maar ik blijf verwant met de raadselachtige krachten van het landschap; het is een open boek met levensruimte voor kastanjebruine rotsen, grillige ravijnstelsels, uitgesleten windsporen, gekartelde erosielijnen en de verstillende weerspiegeling van de felle zon in mijn klankschalen.

Klanken zweven rond. Geluid is de oervibratie van de kosmische energie. Wezenlijk is muziek, gebaseerd op ritme, harmonie en melodie in communicatie met de geesteswereld. Via eenvoudige tot zeer inge-wikkelde instrumenten groeit muziek nog steeds verder uit tot een symbool van de kosmische structuur en orde. Wie van de planeten spreekt verwijst naar de 'harmonie der sferen'. Muziek, ook van klankschalen, is een toegangspoort tot de hogere orde en een populair symbool voor relaxatie, onthaasting en innerlijke vrede. Dit landschap heeft genoeg aan zijn eigen klanken. Stilte laat genieten. deze woestijn is mijn tijdelijk huis.

Reizen Amerika

Specialisten Amerika

Stay tuned

Wil jij elke maand naar Amerika?

  • Schrijf je in voor de maandelijkse nieuwsbrief boordevol foto's, prijsvragen en insider tips.
  • Ook ontvang je speciale deals van onze partners.
  • En profiteer je van de leukste kortingen op reisproducten.

Aanmelden nieuwsbrief

Amerika kenner
Sponsors