750.080Trots Amerika
Of je nou wel of niet in Amerika bent geweest, bijna iedereen weet wel dat Amerikanen trots zijn op hun land. En veel mensen vinden daar wat van.
Dat ze deze trotsheid niet onder stoelen of banken steken merken wij tijdens onze reis regelmatig. Naast dat we, zoals in de vorige column al geschreven, veel Amerikanen tegenkomen die graag hun bezit laten zien en er het liefst nog even bij vertellen wat het allemaal gekost heeft, zijn ze eigenlijk vooral in het algemeen trots op Amerika.
Ze uiten niet per definitie de trots op zichzelf, de gezondheidszorg, de pensioenregeling, de politiek of het belastingstelsel, maar vooral op de vrijheid die ze hebben.
Het is al meerdere keren voorgekomen dat Klaus en ik bij een evenement waren en het volkslied werd gezongen of getoond. Niet alleen bij evenementen waar je het verwacht, maar ook bijvoorbeeld in de bioscoop of een attractiepark.
Letterlijk iedereen staat dan uit volle borst mee te zingen en kent de tekst feilloos.
Wij kijken elkaar dan meestal aan met een blik van: ‘gaan we weer.’ Totdat we er eens over na gingen denken.
Hier in Amerika worden veteranen, actieve militairen, politieagenten en brandweerlieden vaak in het zonnetje gezet. Bijvoorbeeld door middel van speciale kortingen bij onder andere musea, hotels, campings en evenementen. Niet alleen zijn deze kortingen er, vaak hangt er nog ergens op de muur een bordje met een tekst erop waarop mensen die het land op welke manier dan ook gediend hebben, bedankt worden.
Deze mensen worden dus echt gewaardeerd voor het werk dat ze doen of hebben gedaan om bij te dragen aan de veiligheid van Amerika. Niet alleen op speciale herdenkingsdagen, maar ook in het dagelijkse leven.
Hoe verschillend de meningen hier ook zijn, hoe oneens mensen het met elkaar zijn over vele wetten, regels en andere dingen, de trotsheid op degenen die hun vrijheid en veiligheid hebben gewaarborgd overstijgt dat.
En dan moeten we onze mening hierover toch een beetje bijstellen.
Eigenlijk vinden we het namelijk heel mooi hoe mensen die hard werken of hebben gewerkt voor de vrijheid en veiligheid van anderen, zich gewaardeerd mogen voelen. En dat dit een land als Amerika, met zijn grote verschillen, bijeen brengt.
En dat dit er in ons kleine landje toch eigenlijk best wel wat meer mag zijn.
Over Kyara
Kyara is 28 jaar oud en houdt van reizen. Haar avonturen op papier zetten is ook een hobby geworden. Ze neemt mensen graag mee in hun reis en daarbij ook over hoe bepaalde verwachtingen uitpakken in de realiteit. Het is natuurlijk mooi meegenomen als dit anderen inspireert om ook hun reisdromen waar te maken.
Al sinds hun eerste vakantie samen hebben Kyara en haar vriend Klaus de droom gehad om ooit nog eens te reizen. Afgelopen juni viel het besluit en vijf maanden later begon de reis.
Met een camper rond te reizen geeft je veel vrijheid. Je hebt altijd je bed bij de hand en over land reizend krijg je ontzettend veel mee van de omgeving.
Amerika stond hoog op het lijstje, het zou hun de verscheidenheid bieden die zij wilden. Hiken in de geweldige natuur, skiën in Colorado, op het strand liggen in Florida, paraderen door de grote steden en de geschiedenis van de muziek ervaren in de muziekstaten. Om er maar een paar te noemen.
Kyara en Klaus zijn nu ruim zes maanden onderweg en hebben nog bijna twee maanden te gaan.
