750.080The streets of San Francisco
Omdat ik gezegend ben met een vooruitziende blik, is een uitgebreide huisapotheek altijd essentieel bij mijn bagage. De douaniers dachten hoogstwaarschijnlijk dat ik de retourvlucht niet zal halen.
Een geneesmiddelenvoorraad meenemen naar de USA is eigenlijk overbodig. Dat zie ik pas als ik een bezoekje breng aan een drogisterij in Santa Barbara. Elke vakantie heb ik last van obstipatie en ik ben benieuwd of de plaatselijke Kruidvat een doeltreffend middel tegen deze kwaal heeft. Nou en of! De Amerikaanse drugstore moet voor vele lotgenoten een Walhalla zijn. Ik tref er schappen vol laxantia aan, zowel chemisch als 'natuurlijk'. Fibers, oftewel vezels, tref je aan in alle soorten en maten. Het devies van de Amerikaanse supplementenindustrie, goed voor een jaarlijkse miljardenomzet, is dat je gewoon eet wat je lekker vindt (geen groen!). Daarna gooi je er een potje 'fibertherapy' en multivitaminen tegenaan om de voedingsstoffen op peil te houden en Bob's your uncle! Als je het zo bekijkt, dan maakt het niet uit dat fastfood vitaminearm en weinig vezelrijk is. Doe mij nog maar een Big Mac!
Op weg naar een sanitaire voorziening in Santa Barbara, de vezels blijken te werken, praten we even met een zwerver. Als de man hoort dat we uit Nederland komen, weet hij ons te vertellen dat ons land vol staat met molens en dat iedere Hollander op wooden shoes over de tulpenvelden stiefelt. Wat een verpletterende indruk moeten we in het buitenland maken… Deze man weet tenminste nog iets van de lage landen.
Als later die dag een enthousiaste Burger King employé ons vraagt 'Where are you from?' en we zijn vraag beantwoorden, horen we: 'Oh, Holland, is that near Denmark?' In eerste instantie wil ik ontkennend antwoorden. Dan bedenk ik echter dat vanuit Amerikaans perspectief 800 km inderdaad next door is en complimenteer ik de vriendelijke bediende met zijn topografische kennis. De afstanden die in de USA overbrugd moeten worden, zijn gigantisch. Afstand is absoluut een relatief begrip, zo blijkt maar weer!
Diezelfde relativiteit is van toepassing op de tijd, die hier veel langzamer lijkt te verstrijken. Vooral aan de urenlange tocht over de Highway 1, de bekende kustweg langs de Atlantische Oceaan, die van Los Angeles naarSan Francisco loopt, lijkt geen einde te komen. Het uitzicht is schitterend. Mijlenver zien we steile rotskusten, veel bergen en hier en daar enkele Walton-huizen. Nadat we John Boy, Elizabeth, Erin, Jason en alle andere nakomelingen van John en Olivia gepasseerd zijn, bereiken we eindelijk San Francisco. Hier heerst een zeer winderige atmosfeer en dat ligt niet aan de vezeltabletten. Piet Paulusma zou allang orkaanalarmfase rood hebben afgekondigd.
Met de pedal to the metal trotseren we de elementen en laten onze jeep op stormkracht brullen terwijl hij ons over de heuvels heen tilt. De beroemde Streets of San Francisco, waar Michael Douglas en Karl Malden als politieagenten ten strijde trokken tegen de criminaliteit toen ik nog op de kleuterschool zat. Het toeval wil dat we Michael vorig jaar hebben ontmoet op Mallorca. Ik durf het haast niet te zeggen, maar we troffen hem bij een toilettenblok van een lokaal cultureel centrum waar ik dringend heen wilde. Niet uit cultureel interesse, maar uit hoge noodzaak.
Ik liep achter hem en mijn basic instinct zei me dat dit idool van wereldformaat ook op het punt stond te gaan plassen. Het lot was ons die dag gunstig gezind. Zo onopvallend mogelijk wachtten wij, met de fotocamera in de aanslag, totdat hij terugkwam. Of hij met Jos op de foto wilde? Bijzonder aardig en zonder sterallures zei hij: 'Yeah, sure buddy'. Met bevende vingers drukte ik op de knop van mijn fototoestel, gaf hem een hand en nam afscheid.
Godzijdank was de foto helder, zat mijn duim niet voor de lens, was het geheugenkaartje niet vol en stonden niet alleen zijn voeten op de foto. Michael Douglas was haarscherp door mij vereeuwigd. Een unicum gezien mijn cameratechnische kwaliteiten!
The streets of San Francisco staan voor nostalgie, jeugdsentiment. Lang vervlogen tijden herleven weer even. Evenals de vraag waarom ik zelf niet met Michael op de foto sta…
Over Carla
Samen met man Jos en dochters Kim en Susan maakt Carla Engelen een rondreis door de USA. Ze beginnen aan de westkust en doorkruisen Californië, Nevada, Utah en Arizona. 4800 kilometer.
